Stage bij De Morgen: dat is elke dag al je vragen kunnen stellen aan een expert

Sinds april is mijn contactenlijst in mijn gsm verdubbeld. Van de beste cardiologen in België tot een recordhouder die de meeste landen doorkruiste met de motor in 24 uur. Elke dag spreek ik met experts die me alles kunnen uitleggen over hun vak. Kennis opdoen en dat doorgeven aan de lezers: dat is voor mij journalistiek.

Mijn eerste dag

Het is spannend en vooral impressionant wanneer je de eerste dag op het mediaplein aankomt. Natuurlijk valt het gebouw bij DPG Media heel erg op. Zo modern, licht en open en binnenin weet je dat er elke dag honderden -als het geen duizenden- verhalen, nieuwtjes en telefoontjes weerklinken. Net zo goed functionerend als een bijenkolonie: iedereen weet wat te doen en iedereen vervult zijn taak. Dag in, dag uit. Dat gaf me goesting om eraan te beginnen. Je hoeft het niet eng te vinden, je kan het wel en anders doe je het gewoon voor het indrukwekkende uitzicht dat je hebt vanop de zesde verdieping. 

De eerste indruk blijft belangrijk en dat heb ik later ook gehoord van mijn stagementor. Zet een glimlach op en wees enthousiast. Want net zoals jij twee maanden moet opschepen met die nieuwe redactie, moeten zij dat ook met jou. Dan is het natuurlijk veel leuker als ze een enthousiast en open persoon zien binnenkomen, dan iemand die er geen zin in heeft. Ik hoorde van mijn mentor dat ze dat ook al mee hebben gemaakt en dan voelen die twee maanden voor iedereen lang aan.

Mijn eerste publicatie 

Het rubriekje ‘de mensen’: Als je bij De Morgen komt werken, mag je er meteen vanuit gaan dat dit je eerste taak is. Elke journalist van De Morgen die hier stage liep, heeft dat rubriekje als eerste opdracht gekregen. “Vaak wordt het als extraatje gegeven bij een grotere opdracht, maar als je alleen dit moet doen is het echt wel leuk hoor!”, zo moedigde mijn stagementor me aan. Ze had gelijk, maar op de eerste dag voelt dat toch verschrikkelijk zwaar. Ik stuurde verschillende ideëen op en ze leken één voor één niets volgens de nieuwschef. Ik moest er nog wat inkomen. Drie uur later was het zover: Vier korte tekstjes over vier mensen in de media. Tweeduizend tekens, maar mijn energie voor de dag was op. 

Het lijkt misschien wat angstaanjagend die eerste dag, maar dat weten al die redacteurs ook wel. Laat gewoon zien dat je er positief tegenover staat. Ik krijg vaak nog steeds dat rubriekje en na een week of twee heb je in een vingerknip die tekstjes geschreven. Tip: probeer bij te houden welke verhalen in de rubriek en krant komen! Het wordt niet geapprecieerd dat je verhalen voorstelt die al in de krant zijn geweest.

Een bijzondere ontmoeting

Omdat ik vooral telefonische interviews afleg, kom ik niet veel mensen tegen. Ik heb wel al de beste cardiologen, wetenschappers en experts mogen interviewen. Mijn tweede interview van mijn stage was met niemand minder dan Hendrik Vos. Dé Europa-expert van België. Ik had die man al vaak op TV gezien en kreeg vorige kerst nog zijn boek cadeau. Heel eng in het begin, maar een van de vriendelijkste interviewees tot nu toe. Hij had zich nog niet helemaal ingelezen over het onderwerp waarover ik hem belde. Dus vroeg hij me om informatie door te sturen en dan zou hij alles duidelijk noteren voor me. Super leuk!

Veel geleerd

“Een professor draagt ne frak en twee schoenen.” Zo leidde de nieuwschef eerder deze week mijn feedback moment in. In de intro van mijn artikel had ik heel snel nog de benoeming van mijn interviewee veranderd voor ik het naar de hem stuurde. ‘Proffesor’, nee ‘professor’. Dat weet ik al te goed hoor, maar de klok die verder tikte naar mijn deadline en in the heat of the moment schreef ik professor met twee ‘f’-en en een ‘s’.  Mijn nieuwschef was niet geërgerd of iets dergelijk. Hij zei alleen: “Een trucje dat ik in het vierde leerjaar mee kreeg en sindsdien nooit meer vergeet: De professor draagt ne frak en twee schoenen.”

Een trucje dat ik niet snel meer zal vergeten en wie weet ooit zelf tegen een stagiair zal zeggen. Ha!

Anekdote

Geen specifieke anekdote maar eerder een terugkerend gevoel dat je op de redactie tegenkomt. Als er breaking news is dan voel je de adrenaline en -mischien zelfs- de stressgehaltes van de nieuwschef en redacteurs in kwestie stijgen. En wat een gevoel om dat van zo dichtbij te mogen volgen. Nieuws dat nog maar een fractie van de wereld kent, heb ik dan al gehoord. De bedoeling is om zo snel en correct mogelijk het nieuws tot bij de lezers te brengen. Een afweging van volledigheid en de concurrentie voor te zijn.

Je merkt dan al heel snel dat De Morgen vaak correctheid en duidelijkheid eerst zet. Zelfs al wordt er snel gepusht, is daar vaak een sterke overweging aan voorheen gegaan. Dat kan ik alleen bewonderen omdat de eerste -en menselijke -reactie is om de snelste te willen zijn. Maar momenten van debat, pure actualiteit en van nieuws dat niet jonger kan zijn, dat is voor mij echt het magisch

Oeps foutje

“Goedemorgen, u spreekt met Lauren van der Pas, journalist bij De Morgen. Ik schrijf momenteel een blablabla….” Toen ik mijn hele uitleg af had gemaakt, werd het stil. Mijn gesprekspartner aan de andere kant van de lijn leek verward. Dan kwam het verschrikkelijke zinnetje, als een koude douche: “Ik denk dat u verkeerd verbonden bent.” En hij had gelijk ook want ik vroeg aan hem, een ICT’er,  over de toestand in de woonzorgcentra, natuurlijk begreep die man daar geen flauwekul van. Ik had het nummer van mijn nieuwschef gekregen. Ze had per ongeluk het nummer van een persoon met dezelfde naam gegeven. Dus liefste mensen, als je niet van koude douches houdt, vraag dan altijd eerst even met wie je spreekt. Zo makkelijk is het. Ik ben de ezel die geen twee keer tegen dezelfde steen zal botsen. 

Wil je dat anderen dit ook lezen? Deel!

Zeen is a next generation WordPress theme. It’s powerful, beautifully designed and comes with everything you need to engage your visitors and increase conversions.

More Stories
Onderzoek naar gasgeur in Antwerpen