Dat ik ooit graag stage zou lopen, leek voor mij een onmogelijk concept. Teveel stress, een nieuwe omgeving, mensen die op je vingers zitten te kijken,.. Nee bedankt. Je kan je voorstellen hoe verrast ik was dat ik na mijn eerste gesprek bij Bonanza Group al uitkeek naar mijn stage. Ik voelde me welkom vanaf dag één en heb op de laatste negen weken enorm veel bijgeleerd. Het is gek om nu niet meer ‘tot morgen’ te kunnen zeggen.
Mijn eerste dag
Mijn eerste dag begon met een paasbrunch met alle collega’s. Ik kwam goed op tijd aan met wat positieve zenuwen en werd verwelkomd door mijn mentor Liesbet en Edona, de Office Assistant. Edona gaf me een rondleiding door het gebouw en stelde me aan enkele collega’s voor. Ik voelde me een beetje onwennig om zo veel nieuwe mensen te ontmoeten, maar iedereen was heel vriendelijk en nieuwsgierig naar wie ik was en wat ik als stagiaire kwam doen. Na de brunch zat ik even samen met mijn mentor, Liesbet, om mijn taken te overlopen. Ze had nog enkele nieuwe ideeën voor taken, waar ik meteen enthousiast over was. Er was ook een heel mapje voor mij voorbereid waar ik uitleg over mijn functie en het bedrijf kon terugvinden. Ik mocht de eerste dag rustig wennen en het bedrijf leren kennen, dus heb ik wat research gedaan en voor mijzelf een overzichtje gemaakt. En véel vragen gesteld, want op voorhand mijn stageplek uitleggen aan andere mensen was nog de grootste uitdaging van al. Ik ging de eerste dag ook ineens aan de slag met de eindredactie van de website, niet omdat dit al moest, maar omdat ik echt zin had om aan mijn taken te beginnen.
Mijn eerste publicatie
Mijn eerste product dat gepubliceerd werd was geen tekst, maar een korte video om mij en Syntiche, de andere stagiaire, voor te stellen. Deze werd gepost op LinkedIn en ik schreef hier ook de copy voor: https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:7059435157497262080. Ik vond het best spannend om die te posten en heb de copy wel 30 keer nagelezen, maar mijn mentor was er heel tevreden over dus ik wist dat dit wel goed zou komen.
Over die video is verder niet zoveel te vertellen, dus ik schrijf liever iets over mijn ‘belangrijkste’ publicatie, namelijk het bedrijfsmagazine dat ik heb gemaakt. Dit was een grote opdracht waar ik acht weken aan gewerkt heb. Van het concept, invulling van de interviews en uitwerking tot de vormgeving, lay-out en print, heb ik alles zelf mogen uitdenken en realiseren. In mijn laatste stageweek is het magazine eindelijk gedrukt en wordt het op de bedrijfs-BBQ aan meer dan 80 collega’s uitgedeeld. In feite is dit dus mijn laatste publicatie, maar wel degene waar ik al het langst aan gewerkt heb en het meest trots op ben.
Een bijzondere ontmoeting
Veel ‘bijzondere’ ontmoetingen heb ik op deze stage niet gehad, maar interessante gesprekken wel. De meeste van mijn taken waren voor interne communicatie of voor sociale media, en de interviews die ik deed waren steeds met werknemers van het bedrijf. Ik had ook helemaal geen nood aan indrukwekkende ontmoetingen of beroemde mensen, dus dit stoorde me helemaal niet. Ik vond de interviews en het leren kennen van de collega’s heel interessant en heb hier veel uit bijgeleerd.
Veel geleerd
Ik heb tijdens mijn stage niet enkel mijn vaardigheden maar ook mijzelf verder kunnen ontwikkelen. Ik heb nieuwe dingen geleerd, zoals professioneel schrijven in de juiste stijl voor het medium én de doelgroep van dat specifieke bedrijf, ik heb deftig leren werken met Canva, heb mijzelf na veel klungelen enorm veel nieuws aangeleerd in InDesign en Photoshop, en heb vooral geleerd om te vertrouwen op mijn capaciteiten, niet enkel in schrijven maar ook in creativiteit. Daarbij heb ik heel veel geoefend, geschreven, herschreven, en niet opgegeven ook als het moeilijk was. Omdat ik alleen op mijn functie stond, had ik niet altijd iemand om advies aan te vragen of samen mee te werken. De ideeën moesten vanuit mij komen. Het was voor mij een leerproces om op mijn eigen ideeën te vertrouwen en soms een tekst uit te werken zonder op voorhand bevestiging te krijgen over de inhoud. Doorheen mijn stage merkte ik dat dit stilaan gemakkelijker werd en dat ik door deze uitdaging echt heb bijgeleerd.
Anekdote
Voor ‘dag van de stagiair’ kregen Syntiche en ik de opdracht om een video te maken. We besloten om ‘een dag in het leven van een stagiair’ te doen, maar dan eigenlijk beelden van een hele week te gebruiken. Nu, wij zijn allebei niet zo’n social media girls en jezelf filmen is altijd wat ongemakkelijk, zeker als er continu collega’s rondlopen. Naast wat beelden van waaraan we aan het werken waren, hadden we na een paar dagen dus nog niet zoveel gefilmd. Maar onze deadline kwam eraan, dus hebben we ons een hele dag aan die vlog gezet en dat was eigenlijk een hele toffe dag. Als echte influencers zochten we de leukste angles en overgangsbeelden om onze video te filmen, filmden we sommige shots opnieuw en opnieuw en lachten we om de absurditeit dat ik al voor de vijfde keer alsof ging aanbellen aan de deur en Syntiche die deed alsof ze de post sorteerde terwijl er maar twee brieven in de brievenbus zaten. Nadien hebben we de video nog samen gemonteerd en met het eindproduct gelachen omdat het toch een beetje belachelijk was. Maar mijn mentor Liesbet vond het echt fantastisch. Ik vond dit uiteindelijk een hele leuke opdracht omdat ik eens op een andere manier uit mijn comfortzone moest komen en het een heel positieve uitkomst had.
Oeps foutje
Ik had voor een collega een infofiche geschreven, die ik naar hem doorstuurde voor feedback. Ik kreeg als antwoord: “Top, Manon! Maar mijn achternaam is wel fout geschreven 😉” Ik had op het einde twee extra letters toegevoegd. Foute assumptie dat zijn naam in zijn e-mailadres was afgekort, en ‘Van De Velde’ is toch een veel meer voorkomende naam dan ‘Van De Vel’… Nadien zag ik dat ik ook bij zijn interview in het magazine zijn naam fout had geschreven. Oepsie. Gelukkig op tijd opgemerkt deze keer.
