Het coronavirus is officieel een pandemie. Sinds dit bekend raakte is de paniek pas echt losgebroken. Iedereen begint spontaan te hamsteren en de angst om zonder toiletpapier te vallen is blijkbaar iets universeel.
Vrijdag 13 maart, de dag na de persconferentie waarop de strenge maatregelen werden aangekondigd, ging ik samen met papa naar de winkel. Niet omdat wij hamsteraars zijn, maar gewoon omdat de boodschappen moesten gebeuren en vooral omdat we nog maar 4 rollen toiletpapier hadden staan.
Pure chaos, dat is de enige manier waarop ik de winkels kan beschrijven op deze bewuste vrijdag. Na de beelden die op het nieuws werden getoond van lege winkelrekken, was iedereen in paniek geslagen en naar de winkel getrokken. Er lag geen velletje toiletpapier meer en ook handzeep, pasta, conserven en diepvrieseten werden massaal ingeslagen. Eén man zijn kar lag vol flessen water en dozen cornflakes. Ik kan alleen maar hopen dat zijn kinderen nog iets anders te eten krijgen deze periode.
Nog 2 winkels zijn we die dag gepasseerd, in onze zoektocht naar toiletpapier, maar ook hier kwamen we te laat. We zijn thuis met 5 en gemiddeld vliegt er hier 1 rol door per dag. Gelukkig kwam papa na 3 dagen thuis met 2 pakken toiletpapier. Het ergste hamstergedrag is ondertussen gelukkig voorbij, maar er zijn nog steeds mensen die niet snappen dat de voedingswinkels gewoon open blijven. Het egoïsme van sommige mensen heeft grotere gevolgen voor onze samenleving dan het virus zelf.
