Afgelopen nacht draaiden we de klok een uurtje verder. Voortaan schijnt het licht een tijd langer door onze ramen. De dagen worden langer, al leek dit verschijnsel eerder zijn begonnen. De dagen werden niet sinds vannacht plots langer, nee, dagen zijn langer geworden sinds we binnenzitten. Of zo lijkt het toch.
Buiten een grote lenteschoonmaak houden, dat boek te lezen dat je al maanden uitstelde en een hele dag in de zetel te hangen is er iets wat we zeker niet mogen vergeten te doen. Dat is positief blijven. Naast een uitstapje naar de supermarkt, is het is een van de weinige dingen die we kunnen en moéten doen.
Vast binnen vier muren, misschien ook nog een tuin als je niet in een appartement woont. En net dán krijg je zo’n prachtig weer. Frustrerend toch, naar buiten willen maar niet mogen. Maar we mogen niet vergeten waarvoor we het doen. We doen het niet enkel om onze zomer te redden, we doen het ook om onze mensen te redden. Er zal een einde komen aan deze ongewoonlijke levenswijze. Wanneer die dag komt, weet niemand. Maar we zullen dit samen verwezenlijken, daar ben ik zeker van.
