Charlotte (20) mist haar grootouders heel hard.
Ik heb mijn grootouders die in Wallonië wonen als sinds kerst niet meer gezien, we gingen ze normaal deze paasvakantie hebben bezocht, maar dat was natuurlijk niet meer mogelijk.”
Deze periode is heel moeilijk voor Charlotte en haar familie. “Ik vind het heel vervelend dat ik hen niet kan zien. Het gaat niet zo goed met mijn familie in Wallonië, mijn nonkel heeft kanker. We kunnen hen dus niet bezoeken tijdens deze moeilijke periode.”
Charlotte heeft gelukkig nog haar oma, die in Antwerpen woont. “We zien elkaar minstens één keer per week. Ik ga met mijn mama eten brengen, dit via een systeem waarbij we eten in een mandje doen en zij het omhoog trekt via het raam. We wassen allemaal onze handen voor en na het aanraken van het eten.”
“Ik ben blij dat ik kan helpen”
Dit is misschien niet de manier hoe ze haar oma zou willen zien maar ze is dankbaar dat ze kan helpen. “Ik ben blij dat we haar kunnen helpen, vind het wel enorm jammer dat ik haar niet kan knuffelen, ze mist menselijk contact enorm hard” Dit is dan ook het eerste dat ze gaat doen als ze haar oma terug mag vastpakken. “Ik ga haar een dikke kus en knuffel geven, en gezellig samen een theetje drinken.”
