We naderen het einde van de tweede week en alles begint wat moeizamer te verlopen. Ik zit momenteel thuis met mijn ouders en mijn zus. Mijn zus zit normaal gezien op kot en komt meestal in het weekend naar huis, maar door de lockdown besloten we dat ze best naar huis kwam. Ik en mijn zus hebben het geluk dat we heel goed overeen kunnen maar we hebben onze momenten, zeker nu dat ze altijd thuis is.
Ik besef nu eigenlijk hoe moeilijk het is om met vier, dicht opeen te wonen. Iedereen bemoeit zich met elkaars zaken en iedereen heeft wel iets te zeggen. We hebben allemaal veel commentaar en we zijn dan ook niet bang om die altijd direct te zeggen. Mijn zus, die dan ook drie jaar ouder is, houdt zich zeker niet terug. Door school en werk hebben we allemaal iets om ons me bezig te houden, maar de irritaties en ergernissen beginnen wat meer naar boven te komen. Het gebrek aan sociaal contact helpt daar zeker niet bij. Aan de positieve kant hebben we geluk dat onze discussies niet lang duren en dat we altijd snel terug overeen kunnen.
Ik denk dat dit bij de meeste gezinnen zo is en dat dit ook een normale reactie is.
Ook al kan het soms wat moeizaam gaan ben ik blij dat we alle vier veilig en samen op één plek zijn.
