Op de laatste dag van de vroege zomer spreek ik met Iznel (21). Terwijl ze virtueel de laatste beetjes zon in zich opneemt vertelt ze over haar lockdown ervaring en de lessen die ze eruit trekt. Die gaan vooral over evenwicht vinden.
De voornaamste verandering voor Iznel is hoeveel tijd er plots voor handen is. “Plots moet veel minder en maak ik enkel keuzes voor mezelf. Daardoor vul ik mijn tijd veel waardiger in. Ik heb wel wat tijd nodig om op gang te komen in de ochtend, nu die tijd er ook werkelijk is, merk ik dat meteen aan de rest van mijn dag.”
Evenwicht
“Ik ben ook voor het eerst op een gezonde manier alleen. De afgelopen jaren waren er wel momenten waarop ik alleen was, maar dat was nooit geheel vrijwillig. Vaak omdat ik mij afzonderde voor mijn examens. Andere keren had ik zo’n danige FOMO (fear of missing out, nvdr.) dat ik toch gewoon plannen maakte, of met een gevoel van spijt thuis bleef.” De hoeveelheid rust die een leven in lockdown met zich meebrengt speelt voor Iznel duidelijk een belangrijke rol.
“Ik heb nu ook ingezien dat ik een gezonde middenweg moet vinden tussen alleen zijn en met vrienden afspreken. Ik hecht even veel waarde aan allebei, dat was in het verleden vaak verwarrend.”
De laatste les kom uit verrassende hoek. “Door het alleen zijn ga ik mijn prikkels opzoeken in andere dingen. Nu kijk ik bijvoorbeeld een documentaire op Canvas: VDB. Ik ben god niet.”
State of mind
“Ik kan die documentaire nu ook echt laten nazinderen. Dat geeft mij de kans conclusies te trekken. De voornaamste voor mij is dat winnen een state of mind is. Dat de motivatie die je voor iets hebt veel doorslaggevender is dan je talent.”
“O, en ik vind Frank Vandenbroucke een ongelofelijk knappe man. Dat zit er misschien ook voor iets tussen.”
