Over het gemis van een jongere in lockdown
Brent (19) zit al enkele weken met een groot gemis. Door de lockdown kan hij niet meer op bezoek bij zijn grootouders. Het is de eerste keer dat hij ze niet wekelijks ziet.
“Normaal ga ik minstens twee keer per week naar mijn grootouders: een kort bezoekje in de week en in het weekend een koffietje gaan drinken. Nu zie ik ze niet, of heel even van achter het raam als ik ga wandelen.” zucht hij. ”Natuurlijk begrijp ik dat het even niet anders kan, zeker omdat ze tot de kwetsbaarste groep behoren. Maar het is gewoon een heel groot gemis.”
“Meter en peter zijn niet zo mee met de technologische snufjes van tegenwoordig,” lacht Brent “dus videobellen zit er niet in. Al een geluk dat ze met een telefoon overweg kunnen of we hadden nog niet eens kunnen bellen. We spreken elkaar ongeveer drie keer per week, maar dat is totaal niet hetzelfde. Laatst vertelde meter dat ze me blauwe plekken ging knuffelen na de lockdown.”
Happy Birthday
“Achttien verjaardagen hebben we al samen gevierd met mijn grootouders. Mijn negentiende vieren zonder hen was raar. De eerste keer dat er alleen maar een envelopje in de brievenbus zat, geen drie dikke kussen of een knuffel.” getuigt hij. “We kochten een verjaardagstaart en nog twee gebakjes. Toen we van de bakker kwamen en langs het huis van mijn grootouders passeerden, zetten we de gebakjes gewoon aan de deur. Dat dit de enige manier is om mijn verjaardag samen te vieren, is gewoon een rotgevoel.”
