Vanop een afstand zou je het niet meteen zeggen, maar achter de grijze, smalle gevel van Beau Bizarre, wordt je begroet door snelle, hippe muziek, een fijn interieur, toetsen van afrocultuur en – nog belangrijker – de grote glimlach van Paola Basika en haar broer.
Wanneer Paola hoort dat ik in de winkel ben, steekt ze haar hoofd door trapbalustrade, slaakt een enthousiaste kreet en loopt de trap af, waarna we een openhartig gesprek voeren over wie ze is, haar passie en – natuurlijk – haar winkel.
Vertel eens, hoe ben je op het idee gekomen om een tweedehands kledingwinkel te openen?
“Wel, je moet weten dat ik al in de vintage kledingwereld zat, toen dat wereldje hier eigenlijk nog niet echt bestond. Je kan dus zeggen dat ik al een tijdje meedraai. In Luik is het aanbod van ‘preloved’ kleding heel klein, dus organiseerde ik de voorbije jaren vintage markten, zoals we ze kennen uit Brussel. Daarbij huurden we met enkele tweedehands kledingwinkels en liefhebbers een grote locatie waarin we kleren verkochten. Dat sloeg niet enkel aan, het was ook nog eens ongelofelijk fijn om te doen!
Toen de coronacrisis ook in ons land toesloeg, kon ik zulke evenementen niet meer organiseren en zo is het idee om een pop-up te beginnen eigenlijk ontstaan. Enkele maanden later staan we hier, voor de winkel van mijn broer en mij!”
Waar is jouw passie voor kledij ontstaan?
“Oh, dat weet ik niet! Dan moeten we helemaal teruggaan naar de jaren van de kleine Paola! Mijn familie vertelt steeds dat ik ook als baby een sterke wil en – toen al – een favoriete outfit had die ik steeds wilde dragen. Kleding is echt een deel van wie ik ben.”
Waarom is dat dan zo belangrijk voor jou?
“Kleding biedt de ruimte om creatief te zijn en om je eigen persoonlijkheid te tonen. Wanneer je een bepaald kledingstuk aan iemand geeft, gaat die persoon dat anders combineren en een andere outfit samenstellen dan iemand anders het zou doen. Dat is echt heel interessant om te zien! Dat is ook bij mij het geval, ik probeer er altijd mijn persoonlijkheid en gemoedsrust van dat moment in te verwerken.”
Hoe vaak ga je zelf nog op kledingjacht?
“Ik moet eerlijk toegeven dat het wel een klein probleem begint te worden (lacht). Ik kijk voortdurend rond naar nieuwe kleren en ja, wanneer ik iets leuks zie en er verliefd op word, koop ik het! Als het niet voor mezelf is, is het wel voor mijn broer of een vriendin. Het is altijd leuk om een mooi stuk te vinden dat niet veel kost.”
Moet ik me dan een propvolle kledingkast voorstellen?
“Dat was zeker in het begin het geval (lacht), maar tegenwoordig valt dat heel goed mee! Naarmate ik ouder werd, ben ik wel meer beginnen nadenken over de hoeveelheid kleren die ik had en het tempo waarop ik ze kocht. Want echt ecologisch was ik niet bezig.”
Is dat ecologische aspect dan echt belangrijk voor jou?
“Ja, natuurlijk! Vroeger kocht ik, zoals iedereen die jong is en niet heel veel geld heeft, vaak in grote kledingketens. Daar doe ik niet meer aan mee. Nu stel ik me eerst de vraag of ik dat stuk écht nodig heb en of ik het vaak zal dragen. Iedereen koopt maar kleren en draagt een stuk uiteindelijk maar een keer of twee. Dat vind ik jammer.”
Probeer je dat idee ook bij je klanten over te brengen?
“Mensen die in onze winkel kopen – zeker jongeren –, doen dat voornamelijk omdat het wat goedkoper en bovendien veel unieker is dan in normale winkels. Ik merk wel dat jongvolwassenen ook bij hun klimatologische impact stilstaan. Zij kopen niet zomaar om te kopen, maar omdat ze echt verliefd worden op een kleidingstuk.”
Als je nu een kledingstuk uit de winkel voor jezelf mag kiezen, welk stuk zou je dan nemen?
“Oh, doe me dat niet aan, dat is te moeilijk!” (Na even na te denken en te twijfelen) “Oh jawel, ik weet welk stuk ik wil! Volg me even naar boven.” (Paola rent enthousiast de winkel door, de trap op en neemt resoluut een zwarte jas uit het rek.) “Dit is dus een zwarte Burberry jas. Die zou ik zelf heel graag willen omdat ‘ie echt tijdloos is: de snit, de look… Ik zou deze jas elke dag kunnen dragen omdat je hem op alles kan combineren. Maar hé, ik laat hem nog hangen, zodat iemand anders de kans krijgt om met zo’n leuk stuk naar huis te gaan!”
