Eerlijk gezegd was ik doodsbang om aan mijn stage bij Flair te beginnen. Na het merendeel van mijn opleiding in lockdown te hebben doorgebracht, was het plots heel face to face. Dat was eng. Maar ondertussen kan ik met vol vertouwen zeggen dat ik me rot heb geamuseerd.
Mijn eerste dag
Ken je dat gevoel dat je had als kind, de avond voor je op schoolreis vertrok? Je wist dat je moest slapen, maar de kriebels hielden je wakker. Gelukkig kwam je de volgende ochtend even energiek uit je bed, klaar om op avontuur te gaan. Plots was ik terug dat kind: mijn outfit lag al een week klaar en mijn wekker stond een uur te vroeg. Ik durf wel eens te laat komen, maar dat was hier geen optie. Ik ben nog nooit zo op tijd geweest als die dag.
Met knikkende knieën wandelde ik het gebouw binnen, maar vanaf het eerste gesprek met mijn stagementor stond ik terug stabiel. Ik werd direct gerust gesteld en mocht het de eerste dag kalm aan doen. Natuurlijk voelde ik aan dat ik de nieuweling was, dus zonderde ik me tijdens mijn eerste opdracht een beetje af om de rest niet te storen. Maar voor ik het wist werd ik uitgenodigd door de webredactrices om aan te sluiten bij hun cluster bureaus, en daar ben ik negen weken lang blijven zitten.
Mijn eerste publicatie
Voor mijn eerste opdracht mocht ik het concept ‘micro-dating’ uittesten. Mijn vriend en ik probeerden elke dag even te bellen, samen boodschappen te doen, samen te koken, en andere mini-dates te houden. Ik mocht een artikel schrijven over mijn ervaring, wat uiteindelijk gepubliceerd werd in het magazine. Wat een geweldige ervaring was dat! De eerste keer je naam zien staan in een bekend magazine is een moment om nooit te vergeten.
Een bijzondere ontmoeting
Ik smijt mij graag op zware onderwerpen, dus toen ze me vertrouwden om een artikel te schrijven over de abortuskwestie in de VS, wou ik mezelf bewijzen. Ik ging op zoek naar een goede interviewee en kwam terecht bij seksuologe en schrijfster Gertie Driessen. Dit interview was zonder twijfel één van de meest interessante gesprekken die ik ooit al heb gehad. Ze was volledig over haar toeren vanwege het laatste nieuws uit de VS, en vertrouwde mij met al haar frustraties. Moest er geen tijdslimiet op onze Zoom-meeting hebben gestaan, hadden we uren kunnen doorpraten. Het was dan ook een ware uitdaging om het artikel binnen de woordenlimiet te houden.
https://www.flair.be/nl/talks/interviews/abortus-basisrecht-gertie-driessen/
Veel geleerd
Dat ik een carrière zou opbouwen in de journalistieke wereld, was al langer het plan. Maar waarin zou ik me specialiseren? Onderzoek, lifestyle, mode, fast journalism, slow journalism, geprint, online, enz.? Bij Flair heb ik al een aantal dingen kunnen elimineren.
Ondertussen weet ik dat ik veel liever schrijf voor een geprinte krant/magazine, en dat ik beter geschikt ben voor slow journalism. Of ik me het beste focus op zware maatschappelijke zaken, of toch liever mode en lifestyle, dat is me nog een raadsel. Maar ik ben al blij met wat ik ontdekt heb.
Oeps foutje
Eén van mijn wekelijkse opdrachten was de ‘vraag aan de redactie’. Deze rubriek staat op de laatste pagina van het magazine en vertelt telkens de mening of getuigenis van vier redactieleden. Elke week was het mijn verantwoordelijkheid om mensen te contacteren met een bepaalde vraag en hun antwoorden te verzamelen. Ik was echter een stagiaire en kende de redactie niet uit het hoofd. Zo heb ik per ongeluk een aantal keer iemand van Libelle gecontacteerd i.p.v. Flair. Oeps!
Anekdote: over jenever en roos licht
De redactieleden van Flair worden vaak uitgenodigd voor persevents. Zo ook voor het persevent van Bols (jenever- en likeurmerk) in Amsterdam om hun nieuwe product te promoten, maar niemand had tijd hiervoor. Plots stond Judith, één van mijn mentors, aan mijn bureau om te vragen of ik in naam van Flair twee dagen naar Amsterdam wou. Hier heb ik geen seconde over getwijfeld: natuurlijk! Een gratis city-trip naar Amsterdam, met gratis cocktails en gratis eten: de droom van elke student!
Het begon al in het station van Antwerpen, toen ik ontdekte dat we in eerste klasse zouden reizen. Dit had ik nog nooit gedaan. Eens aangekomen, werden we opgehaald door taxi’s om naar House of Bols te gaan: een museum waar je leert over de geschiedenis van het merk en hoe de jenevers en likeuren worden gemaakt. Na deze leerijke tour was het tijd om hun nieuwe producten te proeven: Ready To Enjoy cocktails, pre-mixed en verrassend lekker! Toen we erna een bartender-cursus volgden, heb ik even een carrièreswitch overwogen. Ik had nooit gedacht dat cocktails shaken zo leuk zou zijn.
Het hotel waar we verbleven was super modern: met een iPad kon je de kleur van het licht in de badkamer veranderen. En ja, ik heb me gedoucht met roos licht.
Na deze dag vol cockails, werden we ontvangen in restaurant Salmuera. Zij serveerden Zuid-Amerikaanse gerechten waar ik ‘s nachts nog steeds van droom. Ook hier werden we overgoten met unieke cocktails en wijnen. En als je denkt dat de avond daar eindigde, nee hoor! Met de taxi gingen we nog naar een bar, en ook daar kregen we de ene cocktail na de andere. De volgende ochtend begon even intens: jenever-tasting om 10u! Gevolgd door een boottocht door Amsterdam, badend in de zon met non-stop cocktails. Het was ongelooflijk!
Het viel op dat ik de enige student was. Bij elke activiteit was ik zo enthousiast als maar kan, met een glimlach tot achter mijn oren. Vanaf het eerste klas treinticket, over het roze licht, tot het zonnebaden.
