Toen ik op zoek ging naar een stage moest en zou het een onafhankelijk medium zijn. Uiteindelijk liep ik stage bij De Wereld Morgen en dat had niet mooier kunnen zijn. In het kleine team werd ik al snel als evenwaardig beschouwd, en de negen weken die erop volgden kon ik ervaren hoe het is om op een redactie te werken.
Mijn eerste dag
Ik weet nog dat ik het enorm spannend vond om te vertrekken. Omdat ik er een week vroeger aan begon dan de meeste medestudenten, was er niet meteen iemand om mijn zenuwen mee te delen. Gelukkig verdwenen al die dingen heel snel.
Ik werd meteen warm verwelkomd, maar eigenlijk was de eerste dag vooral veel geregel: een account aanmaken op de website, de stijlgids even doornemen, kennismaken met het team, … Daarna was het tijd voor de eerste redactievergadering, wat al snel het favoriete onderdeel van mijn stage werd.
Mijn eerste publicatie
Tijdens de eerste redactievergadering ging het over een actie door huishoudhulpen in Waregem. Omdat ik in Gent woon en daarmee een pak dichter dan de rest van de redactie, werd mij gevraagd of ik daar een reportage over wilde maken. Zo zat ik op mijn tweede dag al in de auto om een aantal actievoerders te spreken in Waregem. Dit was voor mij de eerste keer dat ik echt op locatie ging, en hoewel het onderwerp misschien niet volledig mijn ding was, vond ik het wel een leuke ervaring.
Het stuk dat ik hierover schreef, lees je hier: https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2022/04/06/huishoudhulpen-zetten-hoofdkantoor-greenhouse-in-het-sop-we-blijven-doorgaan-tot-er-verbetering-komt/
Een bijzondere ontmoeting
Ergens halverwege mijn stage werd mij gevraagd of ik naar een persconferentie van Angela Davis wilde gaan. Ik had geen tijd meer om er nog een stuk over te schrijven, dus ik bedankte vriendelijk. De hele redactie was nogal in shock: “jij wil Angela Davis niet ontmoeten?!” Ik besloot daarom om toch te gaan.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik geen flauw benul had wie zij was, maar door de reactie van de rest durfde ik dat haast niet toe te geven. Inmiddels weet ik gelukkig wie ze is. Al was de highlight van de dag mogelijks het hele buffet waar iedereen na de persconferentie van kon smullen…
Veel geleerd
Tijdens mijn stage kregen we plots bericht dat een van de stukken op de website zou gefactcheckt worden door Knack. Enkele weken later kwam dan de uitslag: de feiten in het stuk waren onwaar. Een deel van de redactie wilde meteen een disclaimer bij het stuk plaatsen, een ander deel van de redactie was het oneens met het verdict van Knack.
Uiteindelijk bleek Knack het effectief fout te hebben, maar ik vond het enorm interessant om te zien hoe toch wel verstandige mensen zo’n verschillende conclusie konden trekken bij het lezen van eenzelfde stuk of document. Al bij al een goede les om te leren als je je geld wil maken met het in de wereld sturen van nieuws…
Anekdote
Ik ben vreselijk slecht in het onthouden van namen. In het dagdagelijkse leven lach ik deze vergeetachtigheid vaak weg met een grapje, maar op je stage wil je natuurlijk niet dat ze je arrogant of onbeleefd vinden. Toch slaagde ik erin om een van de redactieleden, Lode, de eerste vijf weken steevast aan te spreken met Ludo. Hij kon er gelukkig mee lachen.
Oeps foutje
Een heel groot verschil met veel andere online publicaties, is dat je bij De Wereld Morgen de mogelijkheid hebt om je artikelen zelf te publiceren. Mag je dat? Nee. Is de knop om dat te doen gevaarlijk bij die om aan de eindredactie aan te geven dat je stuk nagelezen mag worden? Jawel. Gelukkig is het me maar één keertje overkomen, en heb ik het meteen ook weer kunnen oplossen. Volgens mij heeft niemand het ooit doorgehad dus eigenlijk doe ik hier nu wel een bekentenis. De punten zijn gelukkig al uitgedeeld…
