Wie opgroeit in een kansarm gezin loopt het gevaar nooit aan die kansarmoede te kunnen ontsnappen. Wie kansarmoede bij jongeren bestrijdt, bekampt dus armoede van morgen. Schotens schepen van Jeugd Iefke Hendrickx (N-VA) lanceerde daarom in haar gemeente de “Eén gezin-één plan”-aanpak.
Wat vindt u het belangrijkst om aan te pakken bij jongeren in kansarmoede?
Dat is een heel moeilijke vraag omdat er niet één alleenstaand onderwerp is dat je kan ‘tackelen’ in die problematiek. Als dat wél zou kunnen, zouden we simpelweg onderwerp per onderwerp kunnen aanpakken, maar zo simpel is het jammer genoeg niet. Dat is zeker het geval omdat armoede vaak in een verdoken vorm bestaat die nergens genoteerd staat of te vinden is in één of ander overzicht.
Zonder samenwerking en duidelijkheid vallen veel jongeren uit de boot
Ik verwacht veel van de samenwerking die we nu gestart zijn met “Eén gezin – één plan”. Nu klopt een persoon voor één bepaald onderwerp aan bij het OCMW, voor iets anders bij begeleiding, voor een ander onderdeel dan weer bij de school en niemand weet juist van elkaar het volledig plaatje. Zoals de naam doet vermoeden, wordt er bij ‘één gezin – één plan’ samen met alle betrokken instanties één duidelijk plan opgemaakt. Zonder die samenwerking en duidelijkheid vallen veel jongeren uit de boot, worden ze verkeerd begrepen of heeft men niet de juiste informatie om een adequaat plan op te stellen.
Vanwaar komt dat gebrek aan informatie?
Men gaat van de kinderopvang naar de kleuterschool, van de daar dan weer naar het lager, enzovoort. De informatie om gepaste begeleiding te kunnen bieden, en bijgevolg de informatie die jongeren kan helpen om te slagen in de volgende etappe, wordt jammer genoeg vaak niet overgedragen. Men spreekt dan van zogenaamde ‘breuklijnen’. Bij zulke overstappen is het dus belangrijk dat men niet enkel oog heeft voor de cognitieve informatie over de leerling, maar ook voor de informatie over, bijvoorbeeld, het gezin of een eventuele problematiek die thuis aanwezig is.
Het ‘één gezin – één plan’ biedt nog meer. Zo is er een telefoonnummer waar bijvoorbeeld een school naar kan bellen om bezorgdheden te melden. De begeleiding van jongeren wordt gemakkelijker als er één duidelijk aanspreekpunt is.
Waar kunnen jongeren in kansarmoede terecht voor het psychologische aspect van die begeleiding?
Voor psychologische begeleiding bestaat er de vrijwilligersorganisatie Therapeuten voor Jongeren (TeJo). Het unieke aan hun dienstverlening is dat je zonder afspraak en voor een veelheid aan redenen bij één van hun vestigingen kan binnenstappen. Je kan er dan gratis én anoniem bij een therapeut(e) je verhaal kan doen.
Al deze kenmerken verlagen als het ware de drempel om psychologische bijstand te gaan zoeken. Voor sommigen is dat het gebrek aan anonimiteit, voor sommige jongeren is het de kost die net de drempel vormt. TeJo is een kwaliteitsvol alternatief voor zij die hun psychologische bijstand niet in het reguliere circuit wensen te zoeken vanwege de soms hoogoplopende kosten.
Dat TeJo werkt, blijkt uit de cijfers. In Schoten en Brasschaat zijn de afgelopen drie jaar maar liefst 750 jongeren door TeJo verder geholpen. Dat cijfer toont aan dat de nood aan psychologische hulp zeer zeker aanwezig en ik ben ervan overtuigd dat Tejo in de toekomst hier een prominente rol zal blijven spelen.
Door: Arne Vermeersch
