Een groepje maatschappelijk kwetsbare jongeren maakten een langspeelfilm over hun eigen moeilijkheden. De jongeren zijn lid van organisatie Betonne Jeugd. “Home Street Home” gaat over dak- en thuisloze jongeren. Ward De Blick, jeugd- en welzijnswerker en Yassin Hens (18), acteur en lid van Betonne Jeugd, zijn enorm trots op het project. “Meedoen in een film, dat maakt niet iedereen zomaar mee.”
Ward: De film gaat over dak- en thuisloze jongeren. Dakloosheid kent iedereen, maar thuisloosheid is minder bekend begrip. Thuislozen zijn mensen die bijvoorbeeld in een noodopvang of in een instelling zitten. Ze hebben wel een dak boven hun hoofd, maar ze hebben geen echte thuis.
De film toont wat Betonne Jeugd dot: jongeren een thuis bieden. Een sociaal werker vertelt het verhaal, hij komt jongeren tegen en hij wil ze een thuisgevoel geven.
Yassin: In de film zit er van iedereen een beetje in. Er gebeurde een rondvraag bij alle jongeren van Betonne Jeugd en deze verhalen hebben we samengevoegd. Op die manier hebben we verschillende verhalen kunnen maken die op iedereen van toepassing zijn.
Waarom maakten jullie de film?
Ward: We maakten de film, omdat er vanaf 2018 plots veel meer dak- en thuisloze jongeren terechtkwamen bij Betonne Jeugd. Het is de bedoeling om de stem van deze jongeren te versterken. De film geeft ons een manier om ernstige feiten, die wij elke dag zien, naar de buitenwereld te brengen. Een film komt ook wel binnen bij mensen denk ik. En voor ons is het belangrijk dat mensen meer te weten komen over dak- en thuisloosheid.
Yassin: Ik vond het fijn om te acteren in de film en de rol van Bjorn te vertolken. Ik vind de film heel belangrijk, omdat de stem van dak- en thuisloze jongeren niet altijd gehoord wordt. Bovendien moet er nog enorm veel moet veranderen in onze maatschappij. Er is te weinig op maat gemaakte hulp en ook de stereotiepe beelden die er zijn over ‘mijn’ mensen moeten uit onze samenleving verdwijnen.
Was het moeilijk om de film te maken met een cast bestaande uit Betonne Jeugd leden?
Yassin: Ik speel Bjorn in de film. Het was voor mij een superleuke ervaring om te mogen acteren voor een camera. Voor mij was het niet moeilijk om te acteren, ik vond het gemakkelijk om in de huid van het personage te kruipen.
Ward: We kozen ervoor om met onze jongeren zelf te werken, omdat zij die situatie het beste zelf kunnen vertolken. We willen bij Betonne Jeugd onze ‘gasten’ ook versterken en hen nieuwe dingen aanreiken. En meedoen in een film, dat maakt niet iedereen zomaar mee. Dat is voor onze jongeren een enorme meerwaarde en ze zijn er ook supertrots op.
Wat willen jullie bereiken met de film?
Ward: De film is voor ons ook geen eindpunt. We willen hiermee middelbare scholen, hogescholen en andere organisaties bereiken. De leerkrachten kunnen de film laten zien en we gaan met Betonne Jeugd ook educatief materiaal ontwikkelen en aanreiken aan scholen. We willen dat de film een hulpmiddel vormt voor jongeren om het gesprek te openen met anderen over dak- en thuisloosheid. Er mag in het algemeen nog veel meer aandacht gaan naar thema’s zoals armoede of maatschappelijke kwetsbaarheid van jongeren.
Welke impact verwachten jullie dat de film gaat hebben?
Ward: Ik heb niet echt verwachtingen, het gaat vooral om hoop. Ik wil dat het beeld doorprikt wordt van zogenaamde probleemjongeren. Het gaat vaak over jongeren die een rugzak vol problemen meesleuren door bijvoorbeeld problemen met hun ouders, een lastige thuissituatie, fysieke agressie, etc. Ik hoop dat de film laat inzien dat dit soort negatieve beeldvorming over deze jongeren niet altijd klopt. We willen ook dat het beleid op Vlaams niveau duidelijke stappen zet, zodat niemand op straat hoeft te slapen, of dat niemand in een dak- of thuisloze situatie belandt. Maar er is nog veel werk aan de winkel.
Yassin: Als je daklozen op straat ziet, heb je er heel snel een stereotiep beeld van. Ik denk en ik hoop dat je door de film gaat zien wat er achter de deuren van deze personen gebeurt. Het is belangrijk om ze te bekijken als mensen met hun eigen leven en hun eigen verhaal. Ik hoop dat deze film voor verandering kan zorgen, een structurele verandering. Er zal op structureel vlak niet meteen veel veranderen, maar ik hoop vooral dat het de beelden over dak- en thuislozen verandert.
