Ooit werden spreekwoorden nog gezien als de wijsheid van het volk, maar tegenwoordig worden ze gezien als oubollige dooddoeners. De oudere generatie gebruiken ze nog, andere beschouwen spreekwoorden als clichés die hooguit in een noodgeval van pas komen.
Maar hoe goed kennen de jongeren hun spreekwoorden nu echt?
De opdracht voor de jongeren was het voorlezen en aanvullen van de zin: ‘De pot verwijt …’.
Door de jaren heen is het onderwijssysteem ook veranderingen ondergaan, waardoor de traditionele focus op literaire werken en taalkundige nuances afneemt. Met de nadruk op wetenschap op wetenschap, technologie en wiskunde is er mogelijk minder aandacht voor de culturele erfenis van spreekwoorden.
Maar een van de meest voor de hand liggende redenen voor het verlies van kennis over spreekwoorden is de digitale revolutie. Jongeren communiceren het merendeel van de tijd via geschreven tekst, vaak beperkt tot korte berichten, emoji’s en acroniemen. In deze wereld van afgekorte uitdrukkingen worden spreekwoorden en gezegden vaak verwaarloosd voor meer directe communicatie. Ook heeft deze globalisering invloed gehad op culturen over de hele wereld. Jongeren worden blootgesteld aan verschillende talen en culturen, wat kan leiden tot een meer universele manier van communiceren en minder aandacht voor specifieke lokale spreekwoorden.
Maar zonder dat ze het weten gebruiken de jongeren vrij vaak spreekwoorden: eentje is geen’tje, beter laat dan nooit, .. noem maar op. Er is dus nog hoop en blijven deze spreekwoorden toch aanwezig in hun communicatie, zij het op een meer onopvallende manier.