De Nederlandse zangeres Merol droeg tijdens haar Radio 1-sessie op 23 november in de Arenbergschouwburg in Antwerpen een rok van een Belgische modestudent. Kasper-Maurits Raman mocht een van zijn ontwerpen uitlenen aan de bekende zangeres nadat hij haar had gecontacteerd via sociale media. Kasper is 18 jaar en studeert Modetechnologie aan de HOGENT. Met een glimlach blikt hij terug op een geslaagde avond.
Ik ben heel trots dat Merol mijn design wou dragen. De rok was een stuk van mijn afstudeercollectie, van alles wat ik gemaakt heb de afgelopen twee jaar. Het gaf voldoening om te zien dat al het werk dat ik erin heb gestoken niet is om thuis op zolder te blijven hangen, maar dat er mensen zijn die ervan genieten en het willen gebruiken.
Van waar komt de passie voor mode?
Mode is altijd al aanwezig geweest in mijn leven. Van kinds af aan kreeg ik het mee uit de familie, en dan zeker vanuit de kant van mijn mama en oma. Die zijn er al lang en veel mee bezig. Toen ik nog klein was, tekende ik in de TOPModel-boekjes, en daarna kreeg ik de kans om daar een opleiding voor te volgen. Eerst in het middelbaar en nu in het hoger onderwijs.
Waar haal je dan nu je inspiratie uit?
Vooral uit dingen die mij bezighouden, en ook dingen uit mijn persoonlijk leven. De rok die Merol heeft gedragen is bijvoorbeeld uit een collectie die de evolutie heeft weergegeven van hoe mijn leven de laatste tijd is verlopen. Ook krijg ik inspiratie van artiesten, Lady Gaga bijvoorbeeld. Schilderijen en kunst horen er ook bij.”
Welke materialen gebruik je graag in je creaties?
Een van mijn favoriete materialen om te gebruiken is tule. Dat is een materiaal waar je heel gemakkelijk volumes mee kan creëren. Als je daar veel stof van gebruikt, is het heel makkelijk om volumineus te werken, heel sculpturaal en groot. Ook gebruik ik graag de basismaterialen als katoen, maar dan voor de meer simpele dingen die een ‘clean look’ moeten hebben.
Als een creatie afgewerkt is, wat is dan het ergste dat ermee kan gebeuren?
Ik heb al een paar keer meegemaakt dat er iets ‘af’ is, en dat ik merk dat ik de foute delen aan elkaar heb gestikt. Of dat ik een patroondeel op de foute kant van de stof heb gelegd, waardoor het helemaal niet meer juist uitkomt. Zo van die dingen.
Wat zeggen mensen zoal over jouw creaties?
Meestal krijg ik wel een positieve reactie, maar ik ben ook even blij als mensen hun eerlijke mening geven als ze iets niet mooi vinden. Ik hoor vaak, en dat is voor een deel gewoon mijn persoonlijke stijl, dat het ontwerp vaak naar het ‘klassieke’ vrouwenlichaam gaat. Dan bedoel ik vooral het ‘hourglass-figuur’, daar werk ik graag rond.
Op welke creatie ben je zelf het meest trots?
Het meest trots ben ik op de grote jurk die ik gemaakt heb in het vijfde middelbaar. Dat is een stuk waar ik heel veel tijd in heb gestoken. Het is ook het werk waar ik nog het meest op aangesproken word, omdat dat het grootste is dat ik tot nu toe heb gemaakt. Die jurk is bijvoorbeeld geïnspireerd op een bepaald soort Vietnamese boom.
Wat is het belangrijkste dat je in je opleiding of daarbuiten hebt geleerd bij het ontwerpen?
Een heel goede basis hebben in patroontekenen, want vanuit kledingpatronen ontstaat alles. Wat ik vooral in de laatste maanden heb geleerd, is meer ‘out of the box’ durven denken: niet in de hokjes blijven denken dat het enkel smal rond de taille moet zijn en breder aan de heupen, maar echt heel vrij en breed gaan, en ook vooral durven. De durf moet je echt wel hebben.
Naar welke modeontwerpers kijk je zoal op?
Ik kijk vooral op naar Thierry Mugler, Jean-Paul Gaultier en Giambattista Valli. Dat zijn drie heel iconische mensen die werken rond mijn favoriete dingen: hyperfeminisme, kort zetten, enz. Giambattista Valli is gekend voor zijn gigantische creaties met tulejurken. Het zijn dus vooral designers die werken rond de dingen die mij het meest inspireren en die ik het liefste maak.
Hoe wil jij je onderscheiden van andere modeontwerpers?
Ik wil vooral proberen mezelf te blijven, en dat mijn designs vanuit mijzelf komen en niet afgekeken van anderen. Dat ze uniek zijn, zodat mensen ernaar kijken en denken: ‘Damn, zoiets heb ik nog nooit gezien.’
Je hebt ook een Instagramkanaal genaamd ‘Maison Maurits’. Kan je daar iets over vertellen?
Maison Maurits is ontstaan omdat ik graag aan de creaties die ik maakte een naam wou geven. Maurits is mijn tweede voornaam, en ik vind dat ‘Maison Maurits’ heel mooi klinkt. Het is voor mij de perfecte manier en uitlaatklep om mijn creaties te laten zien en daar ook mijn handelsnaam uit te proberen maken.
Wat zijn jouw ambities dan?
Ik hoop vooral dat ik mijn studie goed kan afwerken, en dat ik nog heel veel kan en mag bijleren. Als ik echt groot mag dromen, dan wil ik toch wel een merk onder mijn eigen naam. Als dat niet lukt, wil ik werken voor een ander groot merk als bijvoorbeeld stikker of patroontekenaar.
Is er nog iets leuks in het vooruitzicht?
Ik ben nog wel bezig met persoonlijk werk, dus vooral experimentele outfits die ik voor mezelf maak. Hoewel er geen limieten zijn, wil ik nieuwe uitdagingen aangaan, uitzoeken wat er voor mij fijn voelt en wat voor mij moeilijkheden zijn. Misschien zijn er binnenkort nog leuke samenwerkingen, maar daar kan ik nog niet heel veel over vertellen.
Is er iets dat je zelf nog kwijt wil?
Dankzij modeontwerp ben ik echt wel geworden wie ik ben. Zoals er voor iedereen een uitlaatklep is, is mode dat echt voor mij. Mensen die het ook willen doen moeten er gewoon voor gaan, want je hebt niets te verliezen. Het is hard werken, maar dat is in elk beroep zo. Geef vooral de moed niet op. Het is een branche waarin het heel moeilijk is om ‘iemand’ te zijn, iemand die de goede connecties heeft. Ik probeer daar ook te komen. De samenwerking die ik gisteren had met Merol was daar zeker al een goede aanzet voor.
